Οι εφαρμογές γνωριμιών, δηλαδή αυτό που λέμε dating apps, μπήκαν στη ζωή μας την τελευταία δεκαετία. Το online dating υπήρχε ήδη, είτε μέσα από σόσιαλ ή από σάιτ (κυρίως στην Αμερική), αλλά οι εφαρμογές έκαναν το σπορ πολύ πιο προσβάσιμο και διαδεδομένο, γιατί τις είχες όλη μέρα στο χέρι σου.
Αυτό που μας προσφέρουν, είναι επιλογές. Είναι σαν να βρίσκεσαι κάθε βράδυ σε δέκα ή εκατό μπαρ, ενώ είσαι σπίτι σου με την πιτζάμα. Αυτό παλιά δεν υπήρχε, έπρεπε να αδράξεις τη στιγμή όταν είσαι έξω και να κάνεις προσέγγιση, αλλιώς θα χρειαζόταν να περιμένεις το επόμενο Σαββατόβραδο.
Οι εφαρμογές προσφέρουν επίσης την “intentional” προσέγγιση στις γνωριμίες, δηλαδή το να υπάρχει πρόθεση και στόχος για γνωριμία, που οι άνθρωποι αποδεδειγμένα επιθυμούν και δεν μπορούσαν να το κάνουν παλιότερα με δική τους πρωτοβουλία. Κανείς δεν μπορούσε να αποφασίσει να βγει ραντεβού έτσι επειδή είχε τη διάθεση, βασιζόταν σε γνωριμίες από οικογένεια (προξενιά), κοινότητα και Εκκλησία.
Με λίγα λόγια, είναι ένα πολύτιμο εργαλείο, αρκεί να μάθεις να το χρησιμοποιείς με ασφάλεια, υπευθυνότητα και λίγο έξυπνα.
Να σημειώσω όμως ότι με τις εφαρμογές γνωρίζεις ανθρώπους, δεν κάνεις dating. Στην πραγματικότητα είναι εφαρμογές γνωριμιών. Γνωρίζεις έναν άλλον άνθρωπο, η εφαρμογή απλώς κάνει τις συστάσεις.
«Από δω ο Επαμεινώνδας, Επαμεινώνδα, αυτή είναι η Αφροξυλάθη». Έχετε ένα κοινό: και στους δυο σας αρέσει να πηγαίνετε για περπάτημα. Καλή επιτυχία».
Αφού γνωριστείς με τον άλλον άνθρωπο, η οποιαδήποτε σχέση που θα έχετε γίνεται κάτι αυθύπαρκτο, ανεξάρτητο από την εφαρμογή.
Χρειάζεται να το καταλάβεις γιατί πολύ συχνά ο κόσμος δικαιολογεί τον εαυτό του και του δίνει ελαφρυντικά σε γνωριμίες μέσω εφαρμογών, και δεν αναλαμβάνει ευθύνες για τη συμπεριφορά του. Κι όμως. Δεν είναι κάτι διαφορετικό οι άνθρωποι που γνωρίζουμε στις εφαρμογές από τους άλλους ανθρώπους. Έχουμε την ίδια ευθύνη απέναντί τους για τη συμπεριφορά μας, όπως στην πραγματική ζωή.
Γιατί η Gen Z φαίνεται να χρησιμοποιεί λιγότερο τις εφαρμογές σε σχέση με προηγούμενες γενιές;
Αρχικά, υπάρχει μια κοινή παραδοχή για τις εφαρμογές: «Όλοι μισούν τις εφαρμογές, αλλά όλοι είναι μέσα στις εφαρμογές».
Σχετικά με τη Gen Z, ένα ποσοστό του φαινομένου έχει να κάνει με τον κόσμο που παρέλαβε αυτή η γενιά, που δυστυχώς δεν είναι ίδιος με αυτόν που παρέλαβαν οι αμέσως προηγούμενες. Οι απανωτές οικονομικές κρίσεις, η πανδημία, η στεγαστική κρίση, η συντηρητικοποίηση, η σύνθλιψη των ονείρων και των προσδοκιών, η αίσθηση ματαιότητας για το μέλλον που περνάει και στις σχέσεις, μας έφεραν την επιδημία της αντρικής μοναξιάς, κι όλα αυτά κάνουν αυτή τη γενιά να λειτουργεί με ένα ποσοστό αβεβαιότητας, χωρίς να έχει σίγουρο το ότι θα καταφέρει να ζήσει αυτό που λέμε «συμβατική ζωή», με σπίτι, οικογένεια και παιδιά. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση παραίτησης στη διαδικασία αναζήτησης συντρόφων, κυρίως για τους άντρες που ταυτίζονται με τον στερεοτυπικό ρόλο του φύλου τους, δηλαδή να παρέχουν υψηλό βιοτικό επίπεδο.
Από την άλλη, αυτή η γενιά που είναι dating app natives, δηλαδή ενηλικιώθηκαν με τις εφαρμογές, είναι σε θέση και να τις απορρίψουν.
Μια πιο προοδευτική μερίδα δεν θέλει να εξαρτάται από τους tech κολοσσούς, τους αλγόριθμους και το ΑΙ που έχει μπει και στις εφαρμογές, και θέλει πιο αυθεντικές διαδράσεις, που δεν βασίζονται στην τεχνολογία.
(Από την άλλη, η πιο συντηρητική μερίδα θέλει να παντρευτεί από τα 22, και βλέπουμε τάσεις όπως το trad wife με τις παραδοσιακές νεαρές συζύγους που όνειρό τους είναι να μένουν σπίτι να ζυμώνουν ψωμί και να προσέχουν τα παιδιά. Αλλά αυτά δεν τα συναντάμε και πολύ στην Ελλάδα).
Παράλληλα, οι έρευνες καταγράφουν αυτό που λέμε swiping fatigue, δηλαδή κόπωση από τη χρήση των εφαρμογών και από τις επιφανειακές σχέσεις και τα situationships που δημιουργούνται συχνά μέσα από αυτές.
Βλέπουμε μια λαχτάρα για κάτι πιο ουσιαστικό και μια νοσταλγία για κάτι που δεν έζησαν, όπως τα “meet-cutes”, δηλαδή τυχαίες γνωριμίες που παρουσιάζονται ονειρικές μέσα από ρομαντικές κωμωδίες της δεκαετίας του 90. Αυτό συνδέεται και με τα social media trends του «δες τον εαυτό σου πρωταγωνιστή» (main character energy). Αυτά σε ένα επίπεδο είναι τρόποι διαχείρισης μιας αρκετά δυστοπικής πραγματικότητας με manifesting και κάπως… μαγική σκέψη.
Και οδηγεί σε αυτό που λέω συχνά σε πελάτες, ότι κάτι πρέπει να κάνεις για να γνωρίσεις άλλο κόσμο, δεν μπορείς να περιμένεις να σου χτυπήσει την πόρτα για να ζητήσει μια κούπα ζάχαρη, ή να βρεις τον έρωτα της ζωής σου μέσα στο ψυγείο. Δυστυχώς η ζωή δεν είναι rom com.
Αν θες να μάθεις να χρησιμοποιείς τις εφαρμογές σωστά, να φτιάξουμε το ιδανικό προφίλ για σένα, με τις κατάλληλες φωτογραφίες και το bio που σε αντιπροσωπεύει με τον πιο κολακευτικό τρόπο, συμπλήρωσε τη φόρμα και θα το κάνουμε βήμα-βήμα.